فروش آنتی اکسیدان 1010 و آنتی اکسیدان 168

امروزه استفاده از مواد افزودنی در صنعت پلاستیک برای بهبود عملکرد و دوام محصولات پلیمرهای مهندسی اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است. در میان این افزودنی‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها نقش کلیدی در جلوگیری از تخریب و کاهش کیفیت پلیمرها ایفا می‌کنند. دو نمونه از پرکاربردترین آنتی‌اکسیدان‌های مورد استفاده در صنعت، آنتی‌اکسیدان 1010 و آنتی‌اکسیدان 168 هستند که به دلیل ویژگی‌های برجسته خود، به طور گسترده در ایران مورد خرید و فروش قرار می‌گیرند.

این دو افزودنی با جلوگیری از اکسیداسیون و افزایش مقاومت پلیمرها در برابر حرارت و تخریب محیطی، نقش مهمی در افزایش طول عمر و کیفیت محصولات پلیمری دارند. در این مقاله اط شمس جاوید، به عنوان مرجع واردکننده آنتی اکسیدان 168، به بررسی خواص، کاربردها و دسته‌بندی آنتی‌اکسیدان‌های صنعتی، به ویژه آنتی‌اکسیدان‌های 1010 و 168 خواهیم پرداخت.

آنتی اکسیدان چیست؟ معرفی پایدارکننده حرارتی صنعتی

آنتی‌اکسیدان‌ها یا پایدارکننده‌های حرارتی، افزودنی‌هایی هستند که برای محافظت از پلیمرها در برابر تخریب ناشی از عوامل محیطی مانند گرما، نور و اکسیژن استفاده می‌شوند. پلیمرها، به ویژه پلیمرهای هیدروکربنی مانند پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن و پلی‌استایرن، در هنگام مواجهه با این عوامل ممکن است دچار تخریب شوند. این تخریب معمولا به دلیل تشکیل رادیکال‌های آزاد رخ می‌دهد که موجب شکست زنجیره‌های پلیمر و ایجاد پیوندهای عرضی می‌شوند و در نتیجه، عملکرد و کیفیت پلیمر کاهش می‌یابد.

آنتی‌اکسیدان‌ها با جمع‌آوری رادیکال‌های آزاد، از ادامه این فرآیند جلوگیری کرده و مانع از تخریب زنجیره‌های پلیمری می‌شوند. به همین دلیل آنتی‌اکسیدان‌ها نقش مهمی در افزایش دوام و پایداری حرارتی پلیمرها دارند و به آنها اجازه می‌دهند که در شرایط محیطی سخت‌تر، مانند دماهای بالا یا در مواجهه با نور خورشید، بدون تغییرات ساختاری یا کاهش کیفیت کار کنند. این افزودنی‌ها به‌ویژه در صنعت پلاستیک و در تولید محصولاتی که نیاز به دوام بالا دارند، به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین از آنجا که آنتی‌اکسیدان‌ها از اکسیداسیون جلوگیری می‌کنند، به‌عنوان پایدارکننده‌های حرارتی شناخته می‌شوند.

انواع آنتی اکسیدان‌های صنعتی

آنتی‌اکسیدانت‌ها از لحاظ ساختاری به چهار دسته اصلی تقسیم می‌شوند که عبارتند از:

1. آنتی اکسیدان فسفیتی یا فسفری (مانند آنتی اکسیدان 168)
2. آنتی اکسیدان فنولیکی (مانند آنتی اکسیدان 1010)
3. آنتی اکسیدان سولفوری
4. آنتی اکسیدان آمینی

در ادامه به توضیح مختصر هر یک از این دسته‌ها می‌پردازیم.

آنتی‌اکسیدان فسفری یا فسفیتی

ارگانو فسفیت‌ها از رایج‌ترین آنتی‌اکسیدانت‌ها در صنعت پلیمر هستند. این افزودنی‌ها برای حفظ وزن مولکولی و رنگ پلیمر در طول فرآیند تولید استفاده می‌شوند. با تخریب پراکسایدها و هیدروپراکسایدها و واکنش با فلزات، باعث تشکیل کمپلکس‌های کلاته می‌شوند. آنتی‌اکسیدان 168 یکی از پرکاربردترین نمونه‌های این گروه است.

آنتی‌اکسیدان فنولیکی

این نوع آنتی‌اکسیدانت‌ها به‌عنوان بازدارنده عمل می‌کنند و رادیکال‌های پراکسی حاصل از اکسیداسیون را جمع‌آوری می‌کنند. آنتی‌اکسیدان‌های 1010 و 1076 از معروف‌ترین محصولات این دسته در صنعت پلیمر هستند.

آنتی‌اکسیدان سولفوری

آنتی‌اکسیدان سولفوری نوعی پایدارکننده حرارتی است که عملکردی مشابه آنتی‌اکسیدان‌های فسفری دارد، اما واکنش‌پذیری کمتری دارد. این آنتی‌اکسیدان‌ها با جلوگیری از تخریب زنجیره‌های پلیمری، به‌ویژه در مواجهه با حرارت و اکسیداسیون، به افزایش دوام پلیمرها کمک می‌کنند و معمولا در پلیمرهای صنعتی استفاده می‌شوند.

آنتی‌اکسیدان آمینی

این دسته از آنتی اکسیدان‌ا به دلیل خطرات بالقوه برای سلامت انسان و همچنین ایجاد رنگ‌پریدگی در پلاستیک‌ها کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند و به‌ندرت در صنعت پلیمر به کار می‌روند.

نحوه مصرف آنتی‌اکسیدان 1010 و 168 در صنعت

در صنعت پلیمر و پلاستیک، آنتی‌اکسیدان‌ها معمولا به‌صورت مستربچ استفاده می‌شوند. مستربچ یک ترکیب غلیظ از آنتی‌اکسیدان‌هاست که به‌عنوان افزودنی به پلیمر پایه اضافه می‌شود تا پایداری حرارتی و مقاومت در برابر اکسیداسیون افزایش یابد. برای استفاده بهینه از آنتی‌اکسیدان‌های 1010 و 168، توصیه می‌شود یک مستربچ 10 درصدی تهیه شود، زیرا در حالت ایده‌آل غلظت مستربچ آنتی‌اکسیدان نباید بیش از 12 درصد باشد. این میزان غلظت تضمین می‌کند که مستربچ به‌خوبی با پلیمر مخلوط شده و توزیع یکنواخت آنتی‌اکسیدان‌ها در محصول نهایی ایجاد شود.

در تولید قطعات پلیمری، مستربچ نهایی باید به گونه‌ای مصرف شود که میزان آنتی‌اکسیدان‌های موجود در محصول نهایی حداقل 0.1 درصد از هر کدام از آنتی‌اکسیدان‌های 1010 و 168 باشد. البته، میزان بهینه مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها معمولا حدود 0.2 درصد از وزن محصول است تا بهترین عملکرد پایداری حرارتی و اکسیداتیو به دست آید. همچنین، ترکیب آنتی‌اکسیدان‌های 1010 و 168 در برخی موارد به‌منظور بهره‌برداری از ویژگی‌های مکمل آن‌ها توصیه می‌شود، زیرا آنتی اکسیدان 1010 به‌عنوان آنتی‌اکسیدان اولیه و 168 به‌عنوان آنتی‌اکسیدان ثانویه عمل می‌کنند و همراهی آن‌ها به محافظت طولانی‌مدت پلیمر در برابر اکسیداسیون کمک می‌کند.

نکات مهم برای خرید آنتی اکسیدان 1010 و 168

هنگام خرید آنتی‌اکسیدان 1010، 168 یا انواع دیگر آنتی اکسیدان‌ها، توجه به چندین پارامتر ضروری است تا بهترین گزینه برای پلیمر مورد نظر انتخاب شود. از جمله این پارامترها که بر قیمت آنتی اکسیدان 168 و 110 هم تاثیر می‌گذارد، می‌توان به غلظت اشاره کرد که تعیین‌کننده مقدار آنتی‌اکسیدانت مورد نیاز برای دستیابی به پایداری مطلوب است.

سازگاری با پلیمر نیز بسیار مهم است؛ آنتی‌اکسیدانت باید با پلیمر مورداستفاده سازگار بوده و عملکرد آن را بهبود دهد.

یکی دیگر از عوامل مهم پایداری آنتی‌اکسیدانت در برابر شرایط محیطی است؛ آنتی‌اکسیدانت باید در برابر دما و نور مقاوم باشد و وظیفه خود را در بلندمدت به‌خوبی انجام دهد. بازدهی نیز اهمیت بالایی دارد؛ آنتی‌اکسیدانت باید بتواند به‌طور مؤثر از تخریب پلیمر جلوگیری کند. علاوه بر این، توجه به سمی بودن مواد افزودنی برای اطمینان از عدم تأثیرات مضر بر سلامت و محیط زیست ضروری است.

سهولت استفاده، به معنای امکان افزودن راحت آنتی‌اکسیدانت به فرآیند تولید نیز یک فاکتور کلیدی است. همچنین برخی آنتی‌اکسیدانت‌ها ممکن است باعث تغییر رنگ در پلیمر شوند که باید در کاربردهای خاص در نظر گرفته شود. در نهایت، هزینه‌ها نیز باید با توجه به بودجه و نیازهای تولید بررسی شود تا اقتصادی‌ترین گزینه انتخاب گردد.

جمع‌بندی

همانطور که گفته شد، آنتی‌اکسیدان 1010 و آنتی‌اکسیدان 168 دو نوع از پرکاربردترین افزودنی‌ها در صنعت پلیمر و پلاستیک هستند که به منظور افزایش پایداری حرارتی و مقاومت در برابر اکسیداسیون به پلیمرها افزوده می‌شوند. آنتی‌اکسیدان 1010 به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان اولیه عمل می‌کند و با جلوگیری از تشکیل رادیکال‌های آزاد، تخریب زنجیره‌های پلیمری را متوقف می‌سازد. از سوی دیگر، آنتی‌اکسیدان 168 به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان ثانویه، هیدروپراکسیدها را تجزیه کرده و با محافظت از پلیمر در برابر اکسیداسیون حرارتی، عمر و کیفیت آن را بهبود می‌بخشد.

ترکیب این دو آنتی‌اکسیدان اغلب برای بهینه‌سازی حفاظت طولانی‌مدت پلیمر در محصولات مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. این آنتی‌اکسیدان‌ها عمدتا به صورت مستربچ با غلظت‌های مناسب در تولید قطعات پلاستیکی به کار می‌روند و نقش مهمی در جلوگیری از تغییر رنگ، حفظ وزن مولکولی و دوام محصول نهایی دارند. استفاده صحیح و بهینه از این مواد می‌تواند به طور چشمگیری کیفیت و طول عمر محصولات پلیمری را افزایش دهد. برای سفارش و خرید مستقیم از واردکننده آنتی اکسیدان 168 و 110، با کارشناسان ما در ارتباط باشید.